Εδω και πολλούς μήνες εμφανίζονται κάποιες ωρες τις ημέρας, οχι τυχαία, κυρίως τις ωρες αιχμής, διαφορα “αμοιρα” άτομα στους συρμούς του Μετρό ζητιανεύουντας ή πουλώντας προϊόντα επικαλούμενοι την πονεμένη και λυπηρή ιστορία τους.
Έχω ακούσει ιστορίες για διαφόρων ειδών παθήσεις – κυρίως καρκίνου – εξάρτηση απο ναρκωτικά, προβλήματα υγείας σε κάποιο άτομο της οικογένειας και άλλες.
Ειναι προφανές σε εμένα οτι καποια κυκλώματα εκμεταλλεύονται αυτούς τους ανθρώπους για δικο τους όφελος. Οπως αντίστοιχα και τους Πακιστανους που βλέπουμε στα φανάρια.
Πιστεύω οτι τα άτομα (δεν θα τους αποκαλούσα ανθρώπους) που κινούν τα κυκλώματα αυτα, εντοπίζουν αυτούς τους ανθρώπους, εκμεταλλεύονται την ευαίσθητη κατάσταση τους, στην αρχή ειναι καλοί μαζι τους για να αποκτήσουν την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση τους, τους “εκπαιδεύουν” στην κλάψα και το παραμύθι, και τους στέλνουν σε “αποστολές”.
Και για να ειναι σίγουροι οτι θα εκτελέσουν καλα την αποστολή τους, τους εκβιάζουν, ίσως μεσω κάποιας εξάρτησης τους ή κρατώντας όμηρο κάποιο οικείο τους πρόσωπο και φυσικα τους παρακολουθούν.
Ειναι πραγματικά λυπηρή η όλη υπόθεση και σε αυτήν αντανακλά το επίπεδο του πολιτισμού και των υποδομών της σημερινής Ελλαδας που ζούμε.
Αυτο το οποίο εγω πιστεύω οτι πρέπει να γίνει ειναι:
– να συνεργαστεί η διοίκηση του Μετρό με τις αρχές προκειμένου να γίνει συλλογή πληροφοριών με σκοπό την εξάρθρωση του κυκλώματος αυτού
– να αναλάβει το κράτος τις ευθύνες του για τα άτομα αυτα και να φροντίσει για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας τους και φυσικα
– να σταματήσουμε και εμεις ολοι απο την πλευρά μας μα χαφτουμε όλο αυτο το παραμύθι και να δίνουμε ελεημοσύνη σε χρήματα, κατι το οποίο χρηματοδοτεί και ενθαρρύνει τον όλο μηχανισμό.