Με εξαιρεση πολυ λιγους Δημους, στην ευρυτερη περιοχη της Αττικης, οι ποδηλατοδρομοι ειναι απογοητευτικα λιγοι.
Ειδικα τα τελευταια χρονια οπου ολο και αυξανονται οι χρηστες ποδηλατων μεσα στην πολη, η ανταποκριση των τοπικων αρχων στην κατασκευη ποδηλατοδρομων και στην προστασια των ποδηλατων ειναι απαραδεκτη.
Που ομως οφειλεται αυτη η υστερηση;
Σε ελλειψη κονδυλιων; Μα, προγραμματα αναπτυξιακα εξακολουθουν να υπαρχουν. Και βλεπουμε χρηματα να “επενδυονται” στην κατασκευη πλατειων για παραδειγμα.
Μηπως γιατι δεν υπαρχει χωρος στα πεζοδρομια; Οχι φυσικα, χωρος υπαρχει αλλα μαλλον πρεπει να τον ενοικιαζουν οι Δημοι στα μαγαζια, καφετεριες και περιπτερα για να εισπραττουν.
Η δε ειρωνια ειναι οτι βλεπουμε να ξεφυτρωνουν “πρωτοβουλιες” ορισμενων Δημων για την κατασκευη σημειων ενοικιασης ποδηλατων μεσα στην πολη, οπως για παραδειγμα στο Δημο Νεας Σμυρνης. Που ομως θα κινουνται αυτοι οι πελατες ενοικιαστες των ποδηλατων; Πανω στο πεζοδρομιο θετωντας σε κινδυνο τους πεζους, ή στο δρομο κινδυνευοντας οι ιδιοι απο τα διερχομενα αυτοκινητα. Ειναι εξωφρενικο.
Η πιο πανω φωτο ειναι απο την πολη Gehl της Δανιας. Εκει οπου οι αρχες και το κρατος σεβεται τις επιθυμιες του πολιτη και προστατευει τον ποδηλατη.
Ποσα αραγε χρονια ακομη πρεπει να περασουν μεχρις οτου θεσπιστουν οι απαραιτητες αρχες που θα αναγκασουν – ναι, γιατι μονο ετσι θα γινει – τους Δημους να κατασκευασουν ποδηλατοδρομους σε ολη την εκταση της κατοικημενης περιοχης της πολης ευθυνης τους;
Ετσι οπως αλλωστε εχουν ηδη κανει ολες οι πολιτισμενες χωρες της Ευρωπης.